Oferta

Psychologowie dowiedli, że człowiek przez całe życie potrafi uczyć się nowych rzeczy oraz kształtować swoje zachowania. Terapia behawioralna obejmuje edukację pacjentek w zakresie profilaktyki i ochrony dna miednicy min. prawidłowa mikcja/defekacja, nauka prawidłowej postawy, zmiana nawyków związanych z funkcjonowaniem na co dzień. 

W terapii dna miednicy kluczowym elementem jest właściwie przeprowadzona diagnostyka, która pozwala określić stopień i typ zaburzeń pracy samych mięśni, ewentualne dysfunkcje obwodowe, które również mogą być przyczyną zaburzeń pracy dna miednicy. Ważnym elementem jest analiza codziennych zachowań, nawyków toaletowych, żywieniowych, historia położnicza i ginekologiczna. Podczas wizyty diagnostycznej zbierany jest szczegółowy wywiad, ocena funkcji dna miednicy w badaniu per vaginam (przez pochwę) i/lub per rectum (przez odbyt), badanie fizykalne (ogląd, palpacja, testy funkcjonalne), USG-sonofeedback. Uzupełnieniem diagnostyki jest dzienniczek mikcji prowadzony przez pacjentki. Podczas wizyty diagnostycznej ustalany jest indywidulany program terapeutyczny.

Metoda ta oparta jest na zjawisku biologicznego sprzężenia zwrotnego. Stosuje się indywidualną elektrodę dopochwową/dorektalną (kontroluje czynność mięśni dna miednicy) oraz elektrody zewnętrzne (analizują pracę mięśni synergistycznych). Pacjentka w czasie ćwiczeń obserwuje na ekranie czynność swoich mięśni na wykresie, co dodatkowo motywuje ją do pracy. Ułatwia to wyizolowanie pracy mięśni pożądanych z jednoczesną eliminacją pracy mięśni pomocniczych.

EMG-biofeedback to również cenna metoda diagnostyczna, dzięki której można określić potencjał spoczynkowy, siłę, wytrzymałość, a także umiejętność relaksacji dna miednicy. Badanie jest bezpieczne i bezbolesne dla pacjentki. Wysoką jakość zabiegów, gwarantuje wyposażenie gabinetu REGUA w światowej klasy aparat EMG Phenix USB Neo firmy Vivaltis.

Wykorzystanie ultrasonografii (USG) jako metody diagnostycznej, umożliwia nieinwazyjną obserwację  pracy mięśni kompleksu lędźwiowo-miedniczno-biodrowego. Dzięki temu możliwy jest dobór indywidualnego programu terapeutycznego oraz korekta na bieżąco stosowanych technik i pracy pacjenta. Terapeuta wspólnie z pacjentem może śledzić zmiany w zachodzące w pracy mięśni. Rozwija to większą świadomość własnego ciała i uświadamia, co można zrobić, aby praca była efektywniejsza. Skraca to czas nauki ćwiczeń. Dodatkowo USG umożliwia obiektywną ocenę prowadzonej terapii.

To elektryczna stymulacja mięśni i nerwów dna miednicy. Celem tej metody leczenia jest wpływ na zwiększenie siły skurczu, wydłużenie czasu skurczu maksymalnego oraz wzrost napięcia spoczynkowego mięśni należących do omawianej grupy. Zabieg elektrostymulacji jest prosty, bezpieczny i bezbolesny. Jest to trening przede wszystkim propriocepcji, nauka czucia mięśni dna miednicy i napinania ich. Elektrostymulację najczęściej łączy się z metodą biologicznego sprzężenia zwrotnego – EMG biofeedback.

Terapia ta jest szczególnie skuteczna i absolutnie niezbędna jako terapia uzupełniająca w dysfunkcji miednicy. Rozluźnia dolną część brzucha, znacznie poprawia pracę narządów rozrodczych zwiększając ich ukrwienie. Często nieprawidłowa statyka miednicy, zaburzeń w obrębię kręgosłupa, mogą być przyczyną zaburzeń funkcjonalnych dróg moczowych.

Wzmocnione i bardziej elastyczne mięśnie ułatwiają miedzy innymi poród, zapobiegają opuszczaniu się narządów i wysiłkowemu nietrzymaniu moczu zwiększają również satysfakcję seksualną kobiet. Ojcem treningu mięśni dna miednicy jest amerykański ginekolog Arnold Kegl, który w 1948 roku wprowadził tę metodę do medycyny jako leczenie zachowawcze zaburzeń mikcji. Ćwiczenia te miały na celu wzmocnienie i naukę kontrolowania mięśni dna miednicy. Program ćwiczeń dostosowany jest indywidualnie do pacjenta biorąc pod uwagę pełną diagnostykę funkcjonalną, aktualny stan zdrowia pacjenta i plan terapii.

Metoda ta od kilku lat cieszy się ogromną popularnością w krajach Europy Zachodniej, a szczególnie w Hiszpanii, Francji i Belgii. Ćwiczenia te zostały opracowane przez belgijskiego naukowca Marcela Caufriez.

Celem technik hipopresyjnych jest poprawa jakości oddechu, pracy przepony. To połącznie ćwiczeń posturalnych z oddechem. Istotą tych ćwiczeń jest wytworzenie podciśnienia w jamie brzucha za pomocą specyficznej akcji oddechowej. Ćwiczenia te nie wywołują zwiększenia ciśnienia śródbrzusznego. Z powodzeniem są stosowne w terapii wysiłkowego nietrzymania moczu, obniżeniu narządów miednicy mniejszej, idealne dla kobiet w połogu.  Program ćwiczeń dostosowany jest indywidualnie do pacjenta biorąc pod uwagę pełną diagnostykę funkcjonalną, aktualny stan zdrowia pacjenta i plan terapii.

Kinesiotaping jest jedną z metod stosowanych w fizjoterapii. Spośród wielu zalet stosowania kinesiotapingu na pierwszy plan wysuwa się bezbolesność, oraz bezpośrednie oddziaływanie głównie na warstwy powierzchowne, czyli skórę, (oczywiście działanie pośrednie obejmuje również układ limfatyczny, mięśnie oraz stawy). W przypadku ciąży właśnie te czynniki, czynią tę metodę bezpieczną zarówno dla mamy jak i rozwijającego się dziecka.